معرفی گروه ایران نانو

به منظور بررسی امکانات و پتانسیل های نرم افزاری و سخت افزاری کشور در زمینه فناوری نانو اطلاعات کشور در حال جمع آوری می باشد تا با ایجاد یک پایگاه داده مناسب در اختیار تصمیم گیران، مدیران و همه علاقمندان قرارگیرد.این پایگاه در حال طراحی می باشد.اما تا زمان ایجاد آن، سعی شده است بخشی از اطلاعات موجود به صورت اولیه و بدون ساختار در دسترس قرارگیرد. حجم قابل توجهی از اطلاعات در سه ماه گذشته با روش های مختلف جمع آوری شده که به تدریج منتشر خواهد شد. شایان ذکر است که این داده‌ها جامع نیست و بهمین جهت گروه ایران‌نانو از تمامی افراد و مراکز فعال فناوری نانو کشور جهت ارتباط و انعکاس فعالیتها دعوت به عمل می‌آورد.سایتهای ایرانی مرتبط با فناوری نانو (15) در حال حاضر 15 پایگاه اطلاع رسانی ایرانی با موضوع فناوری نانو در شبکه جهانی موجود است و 4 پایگاه ایرانی دیگر نیز در ماه آینده منتشر خواهند شد. لیست برخی از کتابخانه ها و کتابهای مرتبط با فناوری نانو (13) پایان نامه‌های دانشجویی فناوری نانو کشور(28) شرکتهای فناوری نانو در ایران(4) شرکت نانو گستر نوین شرکت پژوهشگران فناوری نانو شرکت بنیان نانوفناوران پارس شرکت فناوری نانوسبز http://www.irannano.org http://www.irannano.org

روکش و پرکردن ویروس ها با فلزات

یکی از روشهای جدید ساخت مواد بصورت اتم به اتم، استفاده از اجزاء طبیعت است. دانشمندان جهت ساخت ذراتی کروی به اندازه 10 اتم هیدروژن ( کوچکتر از یک نانومتر) چندین روش دارند، اما ساخت ذراتی با اشکال پیچیده مشکل تر است.

محققان دانشگاه بریستول انگلستان، دانشگاه واندربیل و دانشگاه مریلند به این نکته دست پیدا کردند که قادرند ویروس های استوانه ای طویل گیاه تنباکو را بوسیلة ذرات فلزی، روکش دار کرده و یا پر نمایند.

این محققان ویروسهای 60-4 نانومتری را با نمک های طلا، نقره و پلاتین مخلوط کردند. در یک محلول با pH اسیدی، نمک های فلزی با بار منفی با اسیدآمینه های ویروسی واکنش داده و باعث می شوند تا نانوذرات فلزی بر روی سطح ویروس به هم بپیوندند. در pH خنثی نیز نمک های فلزی با بار مثبت از غشاء پروتئینی ویروس ها عبور کرده در داخل ویروس ها به صورت نانوذارت فلزی به هم می پیوندند.

این محققین نشان دادند که ایجاد جهش در اسیدآمینه های ویروس، تعیین کنندة محل رسوب ذرات فلزی است.

گفته می شود که این روش به 10 تا 20 سال تحقیق بیشتر نیازمند است.

منبع: http://www.trnmag.com/

استفاده از حسگرهاى مغناطیسى در شناسایى ویروس ها

محققان آزمایشگاه ملى آرگون در آمریکا نوع جدیدى از حسگرهاى مغناطیسى را ساخته اند که قادر به شناسایى مولکول هاى زیستى است. این وسیله براساس اندازه گیرى بازگشت براونى نانوذرات مغناطیسى، بعد از اتصال آنها به مولکول هاى زیستى عمل مى کند. از این روش مى توان براى شناسایى باکترى ها و ویروس ها در محیط و نیز در زمینه پزشکى استفاده کرد. محققان در پژوهش هاى این طرح، تغییرات حساسیت مغناطیسى نانوذرات را در یک میدان مغناطیسى متغیر بررسى کردند. این حساسیت به مدت زمانى که طول مى کشد تا اسپین هاى مغناطیسى نانوذرات به حالت قبل از ایجاد میدان مغناطیسى برگردند، وابسته بود. دو نوع بازگشت مغناطیسى وجود دارد: در بازگشت براونى ذرات به دلیل انرژى گرمایى خود درون محلول چرخش مى کنند در حالى که بازگشت نیل عموماً در مورد ذرات با اندازه کمتر از ده نانومتر روى مى دهد. در ذرات داراى اندازه بیش از این مقدار، حرکت براونى بر حرکت نیل برترى مى یابد. امروز روش هایى وجود دارند که قادر به اندازه گیرى بازگشت نیل هستند ولى قادر به تفکیک دو جسم با خواص مشابه نیستند. بازگشت براونى، در صورتى که حساسیت میدان مغناطیسى با فرکانس به صورت یک منحنى رسم شود به شکل یک پیک قابل مشاهده است و بر طبق فرضیات اگر شعاع نانوذرات افزایش یابد، این پیک به سمت فرکانس هاى پایین تر تغییر جهت مى یابد. این افزایش شعاع در اثر اتصال مولکول هدف به آنها مى تواند روى دهد. محققان براى بررسى موضوع، نانوذرات مغناطیسى

(Fe3O4)

را با یک پروتئین به نام «آویدین» روکش کردند. هسته مغناطیسى به اندازه ۱۰ تا ۴۰ نانومتر بود در حالى که روکش مورد نظر ۳۰ نانومتر ضخامت داشت. پژوهشگران پس از افزودن «بیوتین» (پروتئینى که به طور اختصاصى به آویدین متصل مى شود) مشاهده کردند که پیک منحنى حساسیت مغناطیسى با فرکانس از ۲۱۰ هرتز به ۱۲۰ هرتز تغییر یافت. به گفته آنها، این تغییر به دلیل افزایش ۱۰ نانومترى شعاع هیدرودینامیکى نانوذرات بعد از اتصال بیوتین به روکش آویدین روى داده است. به این دلیل از این روش براى شناسایى انواع مولکول هاى هدف مى توان استفاده کرد چرا که همگى قادر به کاهش چشمگیر در میزان فرکانس پیک هستند